Legenda Gunung Tangkuban Perahu
Ing jaman biyen, ana wanita ayu sing jenenge Dayang Sumbi. Dheweke duwe putra lanang sing jenenge Sangkuriang. Kalorone urip ing omah bareng karo asu sing setya sing mesthi njaga ibu lan bocah. Ing sawijining dina, Sangkuriang lunga bareng Tumang. Sangkuriang ndeleng kancil, lan pengin mburu. Dheweke menehi prentah marang Tumang supaya nyerang kidang kasebut.
Sangkuriang : " Tumang, ing ngendi kijange? Apa sampeyan wis kelangan? " bengok Sangkuriang jengkel.
Tumang mung bisa gonggong. Sangkuriang banjur nesu, dheweke kepengin banget Kancil iku.
Sangkuriang : "Kepiye kowe bisa kelangan kidang iku. Kowe asu bodho!”
Amarga nesu, dheweke njupuk watu saka kali lan dibuwang menyang Tumang. Watu kasebut nyabet sirahe nganti Tumang pingsan. Sangkuriang kaget, sanalika dheweke ngrangkul Tumang, sing wis ora obah maneh.
Sangkuriang :“ Tumang… Tumang…. Ngapura aku! Aku ora sengaja, tangia Tumang, aja mati. "
Sayange, ana akeh getih ing sirahe Tumang, banjur Tumang langsung mati. Sangkuriang sedih lan langsung ngubur Tumang. Nalika tekan omah, dheweke crita marang ibune. Dayang Sumbi nesu marang Sangkuriang. Dheweke njupuk sendok kayu sing digunakake kanggo masak nasi, banjur kenekake sendok ing sirahe Sangkuriang lan nubruk bathuke.
Sangkuriang : “ Aduh.... Ampun Bu....”
Dayang Sumbi : "Metu kowe! Kok wani tenan mateni Tumang! ”
Sangkuriang : "Tapi Bu ....”
Dayang Sumbi : "Aja bali maneh kowe bocah durhaka!"
Dayang Sumbi ngusir putrane metu. Sangkuriang metu saka omah kanthi bathuk lan lara ati. Ngumbara saka wilayah menyang wilayah liyane. Pirang-pirang taun Sangkuriang lelungan lan saka perjalanan kasebut, dheweke entuk akeh ilmu. Nganti sawijining dina, Sangkuriang weruh sosok wanita. dheweke kaget karo kaendahane lan arep nikahi. Sangkuriang ora ngerti yen wanita kasebut yaiku Dayang Sumbi.
Sangkuriang : “Oo cah ayu praupanmu kaya malaikat sing medun saka langit.”
Dayang Sumbi : “Oh... Matur nuwun, omong omong Sampean sopo?”
Sangkuriang : “Jenengku Sangkuriang.”
Dayang Sumbi kaget, wiwitane dheweke ora percaya yen pemuda iki putrane. nanging nalika ndeleng bekas lara ing sirahe, dheweke yakin yen pemuda iki putrane, Sangkuriang.
Dayang Sumbi : “Apa sing kok pengini, Sangkuriang?”
Sangkuriang : “Aku kepingin rabi karo kowe, cah ayu.”
Dayang Sumbi : “Aku gelem rabi karo kowe, nanging ana syarate.”
Sangkuriang : “ Apa iku?”
Dayang Sumbi : “Kowe kudu mbendung kali Citarum, lan nggawe prau gedhe kanggo nyebrang kali. Kaloro syarat kasebut kudu dipenuhi sadurunge subuh.”
Dayang Sumbi mikir yen syarat kasebut bakal nggawe Sangkuriang mundur. Dheweke ora ngerti yen putrane duwe kesaktian. Sangkuriang langsung setuju karo syarat sing ora masuk akal saking Dayang Sumbi. Sangkuriang banjur semedi, nglumpukake makhluk gaib kanggo mbantu ngrampungake tugas mbendung kali kasebut. Dayang sumbi dadi Cemas.
Dayang Sumbi : "Kepiye yen Sangkuriang bisa ngrampungake syarat iku? Aku kudu gagalake Sangkuriang.“
Dayang Sumbi nyebar selendang sutra abang, banjur ndedonga marang dewa ing swarga supaya mbantu. Selendang abang mabur menyang arah Wétan, lan nutupi sebagian langit. Masyarakat ngira yen srengenge wis munggah ing ndhuwur cakrawala amarga langit katon abang. Sangkuriang kaget lan ora mikir yen esuk bakal teka luwih cepet .
Sangkuriang : “ Ora mungkin, iki mesti prekara ne si Dayang Sumbi. Arghhhhhh”
Sangkuriang dadi nesu. Dheweke banjur ngamuk, mbanting ngrusak bendungan sing digawe. Dheweke uga nendhang prau gedhe nganti prau kasebut tiba mudhun lan malih dadi gunung. Nganti saiki, gunung sing katon kaya sampan kuwalik isih bisa dideleng, jenenge Gunung Tangkuban Perahu.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar